Column Luuk Stam - Cursus carnaval

Het buurthuis in 's-Heerenberg ziet er van buiten verlaten uit. Het is twee weken voor de start van het carnaval. Deelnemers aan een cursus leren hier vanavond de fijne kneepjes van het carnavalsvak. Hoe val je op in de optocht? Hoe zorg je ervoor dat het publiek nadat de hele stoet voorbij is nog steeds over jou praat? Kortom: hoe vier je carnaval op zijn best? Buiten is het donker. Het regent. En het is koud. Maar binnen in het buurthuis moet het een vrolijke bedoening zijn.

Dat valt tegen. Ook binnen is het verlaten. Ik vraag een man en een vrouw die de deur binnenstappen of ze dat doen voor de cursus carnaval. Dat blijkt niet het geval. Ze komen de kinderen ophalen van de muziekles. In een ander vertrek zit een groep wat oudere mannen klaar voor iets dat lijkt op het wekelijkse potje kaarten. Op tafel staat een doosje vol munten van één en twee euro. "Goedenavond!", klinkt het enthousiast als ik de deur open.

Wat vertwijfeld kijk ik de mannen aan. Even zien zij in mij de jongste deelnemer sinds tijden. Maar ik ben hier niet voor iets dat lijkt op het wekelijkse potje kaarten. Als ik meld dat ik journalist ben en vertel waar ik wel voor kom, beginnen de mannen te lachen. Een groep mannen op leeftijd op goedkope stoeltjes rondom een witte tafel in een troosteloos bijzaaltje van het buurthuis, daar is weinig carnaval aan. Dat kan ik zelf toch ook wel zien?

Dat klopt. De cursus carnaval blijkt geannuleerd vanwege te weinig animo. Niet zo vreemd. In 's-Heerenberg en omgeving stroomt carnavalsbloed door vele aderen. Hier een cursus carnaval organiseren, dat is alsof je een groep bakkers oproept voor een cursus brood bakken. En toch vind ik het jammer dat het niet doorgaat. Want ik zit er best lekker in. De afgelopen weken heb ik namelijk in alle hoeken van de regio wel een stukje carnaval meegepikt.        

Zo weet ik nu wat een buutreedner is en hoe het carnavalsdrankje Boemel smaakt. Maar waar ik deze dagen ook kom, steeds komen dezelfde twee vragen mijn kant op. Waar kom je zelf vandaan? En vieren ze daar ook carnaval? Dan vertel ik met enige trots dat ik uit Knollendarp kom. Dat wij de Peardeknuppels hebben. Dat we van vroeger uit een paardendorp zijn. Dat we het buurtdorp zijn van Keidarp, het dorp van de Keidarpers. En dat dit onderling een ludieke strijd oplevert. Die gaat van paardenhoeven tot mestbulten en ontvreemde mascottes.

In zowel Hengelo als Keijenborg zijn de carnavalsverenigingen nog jong. Maar ook hier is geen cursus nodig. Carnaval is een gevoel. Meedoen is geheel vrijblijvend. Zo is de één blij dat het carnaval er nu bijna opzit. Eindelijk van 'dat zotte gedoe' af. De ander kijkt juist alweer uit naar volgend jaar. En valt u na het carnaval nou echt in een zwart gat, dan kunt u misschien eens een avondje gaan kaarten. In het buurthuis van 's-Heerenberg bent u van harte welkom.