Kraanvogels

Op mijn wandeling van de supermarkt naar huis gebeurt niets, niets te lachen, niets te beleven, niets te zien. In mijn beleving althans, want mijn achterbuurman ziet wel iets, zo merk ik op als ik zijn huis passeer. Hij staat voor zijn huis, met zijn hand als een zonneklep boven zijn ogen, starend in de verte. Even denk ik dat hij mij opmerkt, wil groeten, maar dat is het niet. Zijn blik gaat over mij heen, ruim ook, naar iets dat ik niet zie, hoezeer ik ook mijn best doe. Al snel komt er verheldering: ‘Luuk, moet je kijken! Kraanvogels!’

Ik kijk nu dezelfde kant op, naar de lucht, houd mijn pet voor mijn gezicht om het felle zonlicht te weren, nog steeds zie ik niks. Maar dan, uit het licht komen ze tevoorschijn, één voor één, totdat een lange rij vogels zichtbaar is. Kraanvogels dus. Ik geloof mijn achterbuurman direct, hij is een kenner op dit vlak. Erg mooi om te zien, maar is dit bijzonder? Ja! Het zijn de eerste kraanvogels die hij dit jaar ziet. En hoort, want – zo zal ik later lezen – deze vogels hebben een onmiskenbare trompetterende roep. Dat is het precies.

Waar komen deze vogels vandaan? En waar gaan ze naartoe? Mijn buurman vertelt dat ze uit Spanje komen, op weg zijn naar hun broedgebied, dat in Noord-Duitsland of nog een stukje verder ligt, richting Siberië. Dat ze over dit deel van de Achterhoek vliegen, is eveneens bijzonder. Veelal vliegen ze over Duitsland, soms schampen ze de landsgrens. Door de oostenwind die deze dagen waait, is de route een flink eind richting het westen opgeschoven. In de app met vogelliefhebbers zijn - zo vertelt mijn buurman - vanuit de regio al meerdere meldingen binnengekomen. Nu dus ook boven Hengelo! Pak ik toch maar mooi even mee. 

Zouden ze het doorhebben, die vogels? Dat ze boven Nederland vliegen? Ik denk het wel, superslim als ze zijn. Net zoals ze op de hoogte zullen zijn van wat er zich hier zoal afspeelt, dat zal ergens tijdens de Spaanse overwintering zijn binnengedruppeld. Vanuit hoog in de lucht vang ik een gesprek op, ze hebben het over ons: ‘Is dit nou het land waar ze ‘moeder’ hebben ingeruild voor ‘ouder uit wie het kind is geboren?’ Ja, dat is hier!’ Gelach van voor tot achter in de vlucht. ‘Houd op met dit soort verhalen!’, roept een kraanvogel al trompetterend. ‘Zo kan ik niet normaal vliegen.’

Even meen ik ook nog iets op te vangen over onze nieuwe minister-president, maar dan zijn de kraanvogels al zo ver richting het noordoosten verdwenen dat er nauwelijks nog iets van te brouwen is. De volgende dag, avondwandeling, weer getrompetter. Ik kijk naar boven en ja hoor: kraanvogels! Snel maak ik een foto, stuur die via de app naar mijn buurman. De reactie laat niet lang op zich wachten. ‘Ik tel er veertig op jouw foto’, zegt hij. En: ‘Je gaat het nog leuk vinden!’ Dat klopt. Benieuwd of deze vogels op de terugweg later dit jaar weer een stukje Nederland meepakken. En zo ja, wat er hier tegen die tijd te lachen valt.