Collega's zwaaien aanstaand pensionado Han uit

HENGELO - Toeterend en met knipperende oranje zwaailichten op het dak komen ze de Tramstraat binnengereden. Een twintigtal medewerkers van netbeheerder Liander is deze woensdagochtend 23 mei met bussen naar Hengelo gekomen om collega Han Nengerman uit te zwaaien. Hij is 65 en gaat vervroegd met pensioen.

Door Luuk Stam

Ruim veertig jaar werkte Nengerman voor het bedrijf, dat begon als Gamog en via Nuon uiteindelijk Liander werd. Het gros van de tijd was de Hengeloër actief als storingsmonteur voor gasreparaties. 'Na 40 jaar van gas los', staat dan ook op het bord in de met vlaggetjes versierde voortuin te lezen.

De bus van de monteur – geparkeerd om de hoek in de Rozenstraat – vormde jarenlang een vertrouwd beeld in deze buurt. Voor wie hier nog niet doorhad dat hij zijn vrije tijd tegemoet gaat, maken de twintig bussen in de straat dat deze ochtend wel duidelijk. "Of er moet hier wel een heel grote storing zijn", grapt een passerende buurman.

Als een verrassing komt het bezoek voor de aanstaande pensionado deze ochtend niet helemaal. Zijn vrouw Marja moest hem binnen houden. "Anders had ik om half acht al weg moeten rijden", vertelt Nengerman iets na de klok van acht uur. "En het is binnen dit bedrijf ook gebruikelijk dat we dit bij collega's doen. Mooi dat dit nog kan."

Terwijl die collega's in de achtertuin genieten van koffie en krentenbollen vertelt Nengerman over het werk, dat hij wel zal missen. "Vooral het technische vond ik hartstikke mooi", geeft hij aan. Het technische aspect is wel de belangrijkste reden van het feit dat de groep van collega's uit enkel mannen bestaat. "Vroeger moest je ook nog veel graven", blikt de 65-jarige terug. "Tegenwoordig heb je kraantjes. Dat werkt veel gemakkelijker."

Vaak kwamen er ook risico's om de hoek kijken. "Je moet bij het werken met gas altijd inschatten of iets gevaarlijk of niet gevaarlijk is", verklaart Nengerman. Zelf maakte hij meerdere explosies mee. De zwaarste was in 1982 in Drempt, toen drie mensen om het leven kwamen doordat twee huizen instortten. "Zoiets blijft je altijd bij", klinkt het.

Toch overheerst de gedachte dat Nengerman dit werk altijd met veel plezier heeft gedaan. Eind deze week gaat de Hengelose storingsmonteur officieel met pensioen. De bus waarmee hij zoveel op pad is geweest, zal hij uitpakken en inleveren. En daarna? "Dat weet ik nog niet. Ik ga in ieder geval veel op de kleinkinderen passen."