Jan Burgers: 'Motorrijden naar de Kaap, dat kan er nu van komen'

TOLDIJK – De editie van de 'Meesters en Juffendag' van basisschool De Rank in Toldijk verliep dit jaar iets anders, althans, voor directeur Jan Burgers. Buiten zijn medeweten om organiseerde het team een 'Meester Jan dag' om aandacht te besteden aan zijn 40-jarig onderwijsjubileum.

Door Liesbeth Spaansen

"Ik wist dus van niks," lacht Jan Burgers. "Niets of niemand heeft zich versproken. Ik kreeg argwaan toen ik 's morgens niet meteen op school hoefde te komen, ik zou worden opgehaald. Die ochtend om half negen hoorde ik een hoop motoren die met kabaal en herrie bij ons voor de deur stopten."
Zeven motorrijders, Martijn Burgers, Luuk en Geert van Asselt, Henk Huurnink, Dinand Garritsen, Jeroen Janssen en Herman Maalderink reden mee naar school, zij brachten voor Jan Burgers een geleende leren jas, helm en solex mee. Bij de ingang van school was een poort gemaakt waar zelfs pitspoezen stonden, kinderen zwaaiden met vlaggetjes. In school hing een vlaggenlijn met foto's van Jan gedurende zijn jaren op De Rank.
"Ze hadden als cadeau geld bij elkaar gebracht voor motorrijlessen. Ze hebben mijn grote wens onthouden: ik wil nog een keertje op de motor naar de Noordkaap." Jan ging al eens met de trein naar Narvik in Noorwegen, maar wilde graag verder reizen. "Ik had versleten heupen en kon niet goed op een motor zitten, maar nu heb ik twee nieuwe, dus ik ga het proberen," lacht Jan.
Die avond mocht Jan Burgers met zijn vrouw en collega's uit eten en hij kreeg een receptie aangeboden. Daar mocht hij vele familieleden, vrienden en (oud)collega's ontvangen. "Ik denk er met ontzettend veel plezier aan terug."

Veertig jaar onderwijs
Jan Burgers (Eerbeek, 1954) was net geen 22 jaar toen hij in het onderwijs begon. "Ik was vanaf mijn achtste jaar bij Scouting, eerst bij de welpen en daarna bij de verkenners. Vanaf mijn 16de kwam ik bij de leiding. Toen ik op de HAVO zat wist ik nog niet goed welke vervolgopleiding ik zou gaan volgen. Een vriend van mij was onderwijzer in Eerbeek en zat ook bij de leiding van Scouting. Hij zei: 'Je vindt het hartstikke leuk om met kinderen bezig te zijn' en zette me op het spoor om de Pabo te doen. Dat paste ook wel bij me. Kinderen uitdagen, prikkelen en nieuwsgierig maken. Dat zit er nog steeds in. Ik heb nog altijd profijt van wat ik met scouting geleerd heb. Zit je op voetballen, ga je voetballen, maar wij konden alles doen wat we wilden: hutten bouwen of vlotten of pionieren. We waren met de natuur bezig, leerden koken, EHBO en creatief en oplossend denken. Maar we leerden kinderen ook verantwoordelijkheid te nemen als patrouilleleiders. Hier op school, geef je de oudere kinderen verantwoordelijkheid voor zichzelf en anderen."
In 1976 begon Jan in Bergharen op lagere school De Rank, een klein tweemansschooltje. Na negen jaar kwam met de basisschool een kleutergroep erbij en werd een kleuterleidster benoemd. "Toen werd ik boventallig. Met te weinig kinderen op school was er plaats voor twee leerkrachten, ik moest eruit." Hij moest weer solliciteren.
In 1989 werd hij directeur in Schaarsbergen, vallend onder de stad Arnhem. De school kon lange tijd aan de stadsnormen voldoen, maar kwam op een bepaald moment een aantal leerlingen tekort. Toen eenzelfde school in dezelfde richting binnen de vijf kilometer bleek te staan, moest de school dicht en ging een fusie aan met een andere school. "Ik was directeur geweest en dat wilde ik toch wel weer oppakken. Dat lukte vanaf 1 januari 1994. Toen kwam ik hier in Toldijk. Deze basisschool heette ook De Rank, net als mijn eerste school."
Jan denkt zelfs na veertig jaar nog lang niet aan stoppen. "Ik vind het hier nog veel te leuk. De kinderen zijn hier in alle vrijheid aan het oefenen, maar wel gestuurd en gestructureerd. Ik zie de kinderen genieten en ik merk ook dat er binnen de stichting nog van mijn expertise gebruik wordt gemaakt. Leiding geven aan deze club mensen die met veel enthousiasme aan het werk zijn, dat is genieten. We blijven zoeken naar vernieuwing of verandering en hebben oog voor de maatschappij en wat deze vraagt van deze kinderen, de vaardigheden waar we nu mee aan het werk zijn, 21st century skills. Dat hebben de kinderen nodig. We leiden kinderen op voor beroepen die wij niet kennen. Zij hebben andere en nieuwe vaardigheden nodig om tot ontwikkeling te komen. Dat proberen we met Thinking for Learning mee te geven. En dat is een heel boeiend traject. Als je daar een bijdrage aan kan leveren is dat alleen maar mooi. Ik ben nog niet uitgedaan."