Afbeelding

Column Luuk Stam - Race tegen de klok

Algemeen

Race tegen de klok

De trein en ik zijn de laatste jaren uit elkaar gegroeid. De studententijd zit er inmiddels al een tijdje op en daarmee zijn ook de wisselstoringen, de net iets te grappige conducteurs en de bezoekjes aan de veel te dure stationsketens achter de rug. Wat ik soms wel mis, is de kick van het op het nippertje de trein halen. Geen minuut verspelen, maar de fluit horen en net voordat de deuren sluiten de trein in springen.

Het is iets over zes op dinsdagochtend. Vandaag wacht er een klus in Den Haag. Ik zou de auto kunnen pakken, maar het vooruitzicht van een verblijf in de beruchte ochtendspits doet mij kiezen voor de trein. Er loopt een bus naar Zutphen, maar ik prefereer de fiets. De weg naar het station ken ik op mijn duimpje. 17 kilometer trappen, een heerlijk begin van de dag.

Eigenlijk ben ik te laat vertrokken om de trein te halen. Het zou geen ramp zijn als ik er eentje mis. Ik zou er zelfs twee mogen missen om nog op tijd te komen, maar dat zou zonde van de tijd zijn. Ik wil de trein van 6.58 uur halen. Mijn laatste blik op de Hengelose kerk leert dat het 6.15 uur is. Ik draai de Wichmondseweg in en besef dat ik flink mijn best moet gaan doen.

De kerkklok in Baak is onverbiddelijk. Het is al 6.32 uur. Kan dit nog? Of kan ik het vanaf nu beter gewoon kalm aan doen? Ik weet dat er vlakbij Bronsbergen zo'n zuil met klok en thermometer staat. Als student leerde ik dat je het nog net kunt halen als het daar 6.42 uur is. Blijven trappen dus! Het prachtige fietspad tussen Baak en Zutphen leent zich ervoor.

Bij de zuil met klok en thermometer is het 6.41 uur! Ik heb zelfs een minuut speling. Al zal ik die heel hard nodig hebben. Ik moet namelijk mijn OV-kaart nog opladen. Even op adem komen zit er dus niet in. Gelukkig is het inmiddels licht. De voorlamp kan uit. Het verdwijnen van de weerstand van de dynamo geeft het laatste stukje motivatie om er vol voor te gaan.

Uiteraard staat mijn fietsapp aan en ik zet en passant een persoonlijk record neer op de Tinus Stadssprint, het stukje van het rechtbankgebouw tot aan de IJsselkade. Geen tijd voor euforie. Ik bereik het station, sla een appel van een politieke partij beleefd af, parkeer mijn fiets in de ondergrondse stalling en pak de trap richting stationshal met twee treden tegelijk. Het is 6.57 uur. Einde verhaal?

Rustig blijven, Luuk. Ik frommel mijn OV-kaart en pinpas uit de portemonnee, voer alle handelingen die zo'n oplaadapparaat vereist verbazingwekkend snel uit en sprint met mijn pasjes nog in de hand de trap naar het perron op. Halverwege hoor ik de fluit. Ik blijf sprinten en spring de trein in. De deuren sluiten. 'Deze gaat naar Arnhem, toch?', vraag ik hijgend aan een man. Hij knikt. Het is 6.58 uur. Ik bal mijn vuist. Yes! Gehaald!


Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant