Jan en Dinie Wagenvoort voor de overgebleven schuur. Foto: Liesbeth Spaansen
Jan en Dinie Wagenvoort voor de overgebleven schuur. Foto: Liesbeth Spaansen

Jan en Dinie Wagenvoort stoppen met Natuurmuseum De Lindenhof

Algemeen

HENGELO – In de winter van 1996/1997 startten Jan en Dinie Wagenvoort op Boerderij en Natuurmuseum De Lindenhof met het vertellen over de geschiedenis, het volksgeloof en de natuur om hen heen. "Dat het bijna twintig jaar zo goed gelopen heeft, dat hadden we nooit verwacht, maar we hebben het met heel veel plezier gedaan."

Door Liesbeth Spaansen

Wanneer Jan en Dinie Wagenvoort stoppen met hun varkensbedrijf, komen de varkensschuren leeg te staan. Met het idee voor een natuurmuseum werden in de winterperiode de schuren opnieuw ingericht. Een schuur met oud handgereedschap als decor voor de verhalen en een tweede schuur gevuld met diersporen en uitgebeelde natuurweetjes. Afgewisseld met foto's en teksten werd het een educatief geheel. In de derde schuur kwam een kantine voor de koffie en de napraat. Nog een toilet en een ontvangstschuur en het geheel was compleet.
Al van het begin af aan waren zij zich ervan bewust dat zij hun privéterrein moesten beschermen. Ook wilden zij dat de gasten geen overlast zouden gaan geven aan het langskomende landbouwverkeer en maakten daarover goede afspraken met de gemeente en zorgden voor voldoende ruimte om te parkeren.

De gasten kregen in de ontvangstschuur al de eerste verhalen te horen. "Met veel grappen en grollen", vertelt Jan enthousiast. "Maar ook heb ik mensen een traantje weg zien pinken, kippenvel. Dat je de mensen zo raakt. Daar heb ik fantastische herinneringen aan." Daarna ging het gezelschap aan de wandel en tot slot was er tijd voor koffie en natuurlijk gelegenheid om vragen te stellen.
Zomer en winter was De Lindenhof geopend, maar wel op afspraak. De rondleidingen werden altijd door Jan en Dinie samen gedaan. "Maar ook het opruimen en schoonmaken voor en na die tijd deden we samen. Die schuren zijn na een week al weer stoffig."
Familiereünies, verenigingen, fietsgroepen, jagers, natuurverenigingen en plattelandsvrouwen, artsen, politici en studenten genoten van de verhalen van Jan. De winterliefhebbers genoten van de kou. "Hoe kouder hoe beter. Lekker koud en dik in de kleren, in die schuur hadden we geen verwarming. Oh, heerlijk wat een sfeertje. Alleen in de kantine hadden we een kacheltje."
Jan schreef de afgelopen jaren drie boeken: Puur Natuur, Buten Thuus en Bladeren. Hierin beschrijft hij de natuur en alles wat ermee samenhangt door verhaaltjes en gedichten, met eigen foto's en tekeningen geïllustreerd. De gedichten raken mensen altijd nog. "Als iemand zegt 'dankjewel', dat is het mooiste compliment. Dan doe je het niet voor niks." Nog steeds schrijft hij bijna elke avond zijn belevenissen op, vooral gedichtjes hebben zijn voorkeur.

Het platteland en de natuur, waar Jan zich dag en nacht voor inzet. gaat hem aan het hart. "Breek uw eigen huis niet af", benadrukt hij. "Je moet met de mensen praten, met de natuur, met een dier en met uzelf. Het heeft geen zin om erover te praten. De stille taal die buiten is tussen de dieren en de natuur, de luchtdruk en het kosmische gebeuren, daar zit zoveel intelligentie in. Onvoorstelbaar. De wetenschap komt er nu ook achter, ze doen er nu onderzoek naar. Heb maar een beetje ontzag voor de natuur. Dat heb ik al die jaren in de schuur proberen te vertellen."

En toen kwam het asbestverhaal. "De schuren werden ouder, dakgoten moesten gerepareerd en de asbesthoudende daken moeten eraf. Het was voor ons niet te doen. Dat was het moment om een beslissing te nemen. We hebben fantastische mooie jaren gehad en stoppen op het hoogtepunt. Ik ga de gezelligheid zeker missen."
Jan en Dinie kijken terug op waardevolle ontmoetingen met blijvende herinneringen. "Het was mooi. Ik heb 600 uur verteld en jij hebt meer dan 25.000 kopjes koffie gezet", besluit Jan. "Van al die mensen met hun oprechte belangstelling voor het oude handwerk met z'n geloof en bijgeloof, met hun beleving van de natuurwaarden maar vooral ook van de eenvoudige gezelligheid, al die bezoekers willen we graag bedanken voor het meer dan slagen van ons initiatief. Want het wás meer! Het was de lach, maar ook inspireerden we elkaar of raakten we niet uitgepraat. Allemaole bedankt veur 't ankommen en goed gaon."

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant